Bota është skenë-William Shakespeare
(shqipërim nga Astrit Lulushi)
Bota është skenë e madhe/
Me të gjithë njerëzit aktorë/
Për secilin ka hapësirë/
Dhe role për të luajtur. /
Shtatë moshat, quhet shfaqja;/
Në fillim është foshnjëria/
Me të qara e nevoja/
Shpesh kot e pakuptim/
Por këtë njeri s’e di. /
Pastaj vjen fëmijëria/
Me zhurmë e prapësira/
Me fytyrën që ndrit
Nisesh ngadalë si kërmilli
Pa dëshirë për në shkollë.
Pastaj vjen dashuria,
Me psherëtima e balada
Për atë që do
Por s’ke guxim t’ia thuash.
Dhe vjen koha për ushtar
Betime të ndryshme merr
Nderin vë në ballë
S’lë njeri ta prekë
I shpejtë, gati për grindje
Mbi të tjere kërkon të dukesh
Pa marrë parasysh rrezikun
Edhe mbi top hidhesh.
Pastaj vjen drejtësia
Barku i madh të duhet
Një kapele e mirë në kokë
Një vështrim të rëndë
Dhe një mjekër formale.
Mosha e gjashtë ndërron;
Pantallonat të gjëra bëhen
Sepse ti ke rënë
Syzet të varen në hundë
Vë një çantën nën sqetull
Të dukesh i ri e i mbajtur
Në një botë që s’pyet ç’je.
Kur mbërrin në këtë fazë
E sheh se je pafuqi e i plakur
Dhe nisesh përsëri drejt fëmijërisë.
Skena e fundit që e mbyll këtë histori
Është fëmijëria e dytë dhe harresa
Pa dhëmbë, pa sy, pa shije
Pa të gjitha ke mbetur.
***
E pashprehur
Nga Astrit Lulushi/
Lufta ndryshon shumë gjëra
Në art, në jetë dhe mes tyre,
Shpresohet, shumë nga idetë
Për çfarë janë a s’janë “intelektuale”.
Udhë të thella ka në det
Gjurmët e atyre që kaluan nuk njihen
Por nga koha e errët njeriu doli
Rrugëve të botës duke u endur –
Kullat Babele që ata ngritën
Me re të bardha i mbuluan
Kur ti mendon se u shembën
Ato vazhdojnë të na sundojnë
Me natë u mbuluan të gjitha.
Mediokri flet vazhdimisht flet
Dhe njerëzve u duket i mençur
Ç’të bëjnë, të presin 40 vjet
Apo të enden në shkretëtirë
Në këto orë të tmerrshme
Kur atdheu humbet nga sytë
Dheu u rrëshqet nga këmbët.
Zot, vetëm Ti ke mbetur
Mësoji si të luten
Jepu edhe një herë zemër
Vetëm ajo nuk di të tallet.
Shpatën e së Vërtetës
Të parët e tyre e kishin
Kur Ti ishe Zot-Prijës;
Lëre të çajë terrin
Lutja e tyre e pashprehur,
Sepse, ndërsa shpirtërat
Janë në errësirë
Ata e dinë se Ti je atje.