Tinguj lirikë/
Nga Anton Çefa/
Mërgim/
U nisa/
si nji yll që shkëputet në muzg,/
ravijëzim i të thanmes./
Udhëve u dhashë nji emën të rrejshëm./
Ngarkesë e randë m’u bajtë :
dekor i gurtë malor në Veri,
legjendë kaltrije ujore në Jug.
Ngarkesë e randë m’u bajtë:
shtëpia me kopsht e avulli
nji jetë e preme për gjysë,
kujtimet pa fund,
të gjallët e të vdekunit.
Sa randë peshojnë të vdekunit!
***
Kangë për tokën time
Rrugët janë të hapuna,
por kthimi asht i vështirë.
Toka ime e dhimbshme
e dhimbshme dhe e bukur.
Te ti çelin agimet lule drite
e errën muzgjet në piklime yjzish,
toka ime e dhimbshme,
e dhimbshme dhe e dashur.
Rrugët janë të hapuna,
po kthimi asht i vështirë
e dhimbja asht e thekshme,
o toka ime,
e dashur,
e dashur dhe e braktisun
***
Mall agimesh
(Shkodrës)
Sado të randa qenë stinët,
të errta, plot lagshti,
malli yt asht mall agimesh
që shkëlqen mbi Cukal e Maranaj,
e rrjedh me ujët e Bunës.
Nuk ndigjoj këtu
fëshfëritjen e shermashekut mbi mure,
nuk e ndiej erën e marangjylit n’oborre
e as nuk shoh prendimet mbas Taraboshit.
Këtu nuk e shuej etjen me ujë pusi.
Shkodër,
në degëz të mallit tand,
luhatet e varun zemra ime.
***
Djegie me hyjzit e natës
Fije përrallash të lashta
digjen sonte me hyjzit e natës.
Flakë tingujsh ndigjoj
e zanesh të hershme
ku janë gdhendë fytyrat e trembuna të stinëve
që dikur kanë qenë të mijat
e tash përndezen në kujtesë
si përrallat e lashta
që digjen me hyjzit e natës.
***
Lejleku
Lejlek,
o shpend i urtë,
nën pelerinë të bardhë
e shpirt prej bore,
me krahë të lehtë
qiellnajesh t’mjegullta fluturon,
i tretun mallit,
po rishtas kthen në fole.
Lejlek, o shpend i urtë,
me shpirt prej bore,
mësoma, të lutem,
artin e kthimit!
***
Mbramje maji
Pikojnë yjzit si shi i artë,
jone të çuditshme flurojnë
në dridhje valësh ajri.
Sa çelë e mbyll sytë
shkëndijojnë xhixhillojat.
Zane që shushurisin përmallshëm
fjalë të pakuptimta
e shpirtna melodish n’flutrim
mbushin hapsinat.
Asht mbramje maji.
***
Lule kumbonët
Mëngjesi davariti yjet.
Në kopsht,
lule kumbonët hapin gojët mavi
plot vezullime.
Aromat,
ah, aromat!
kundërmim dëshirash të mshefta
dhe fjalësh të pathana
dihasin në kërcellin e blertë të mendimit.
Shpirti im gjithnji gjen paqe
në bukuritë që pluskojnë papritmas
në gojët e hapuna.
***
Autoportret
I zhveshun jam
nga mishi i flashkët
nga ashti i ngurtë
nga vetja
i zhveshun jam.
Nji tingull,
nji ngjyrë,
ndoshta aromë
a frymë e nji reje të epër
që kullohet në folezë të dritës
e rigon ujna të qelqtë
mbi ankthet.