Alfons Grishaj/
1-PENELI FRYMOR
Pa penel frymor…,/
Shtëpitë si fantazma neutroni ,/
Shtojzovallet si mermer i palëmuar ,/
Njeriu si kurth i ngrehur në korrnizë ,/
Ndjenjat si akulli kozmik ,/
Nektari si pluhur shkretëtire,/
Dashuria si far i fikur,/
Kënga si përshpëritja e një memeci !/
Kompozimi i luleve në burgun vazo/
Petalet copë–copë si copat e pëlhurës së vjetër./
Me penel frymor ,
Prarim i jetës si serë diellore
Mbledh dritën dhe ngrohtësinë
Brenda kulmit të ligjit natyral, ku shpërthejnë gonxhet në lule.
E fshikëza e mëndafshit mbulon lakuriqësinë
e larvës që bëhet flutur!
E ne , ne gëzojmë frytin frymor…
Endërrojmë shtojzovallet , shijojmë rrezet plot jetë,
Duke shpërfillur mesazhin hyjnor !
KURIOZITETI I FEMRËS
Mes nesh delikate perëndia femër !
Poret si inxhi me diademë misteri,
Dridhet në reverance kavalieri,
Zbuten luanë , në këmbë ngrihen mbretër. 4
Por atje , tej në shekuj molla zemër,
Histori e krijesës që sot njeri,
Kaluan mijëvjeçarë , por jo evari ,
Kureshtja, padurimi i njëjti emër! 8
Kredhur në hijesira, zgjohet me diellin,
Në fushat plot grurë falet me melin
Me lugë druri përzier padurimi… 11
Sa veshi dhe syu peshore mundimi,
Si gazele e etur mbrrin tek burimi,
Në vend të trofesë , ajo puth velin ! 14
ZOGJTË
Eufoni e krahëve fluturakë,
Më e mrekullueshmja gjuhë mbi tokë,
Frymorë aerodinamike këmb e kokë
Vepër e përkryer e Hyut , portret farkë. 4
Pashpresë provuar në tmerrin darkë,
Në gjallesa mbi dhe as ngjasim as shokë,
Kaluar oqeanit , degën e ullirit rrokë,
Solle shpresën e jetës mbi Noes Arkë. 8
“Stinët” e Vivald’ nisin me pranverën,
Muza e proshkët zgjon dhe Minerven.
Mbi bisqet jeshil dirigjent kardinal. 11
Zogjtë e zogjve qumështor racional,
Sa polenë e jetës kulmon eternal,
Muzika e shpendve , Hadit i kyç derën! 14
Alfons Grishaj
Tetor , Miçigan